Life is music

Young the Giant - It's About Time

Ella eyre - We Don't Have To Take Our Clothes Off

London Grammar - Hey Now

White Denim - At Night in Dreams

Revere - I Won't Blame You

Farao - Tell A Lie

Cut Copy - Free Your Mind (Full track version)

Hanggai - Xig Xile

Liesa van der Aa - Nightclubbing

Au Revoir Simone - Crazy

The Hics - Lines (Demo Version)

Los Campesinos! - Avocado, Baby

Laura Welsh - Cold Front

Okkervil River - It Was My Season

Cate Le Bon - I Can't Help You

Everything Everything - Cough Cough

Enter Shikari - Rat Race

Cats on Trees - Sirens Call

Peace - Bloodshake

Braids - Fruend

Natalia Kills - Problem

Is Tropical - Dancing Anymore

Er was een tijd - in een ver verleden toen er nog dino's rondliepen - dat we Queens of the stone age links lieten liggen. Om een of andere reden was die klik er niet en luisterden we liever naar bands als Nirvana, Pearl Jam en Limp Bizkit om er maar een paar te noemen. Maar met de jaren kwamen de grijze haren en het verstand. Onze schade hebben we ingehaald en CD's als "Songs for the Deaf" en de jongste "…Like Clockwork" hebben we grijsgedraaid. Een van hun concertjes meepikken, is/was een logisch vervolg. In het koninklijk circus of de trix konden we er niet bij zijn. Nu - in het sportpaleis - kregen we gelukkig een herkansing.

We hebben al veel bands zien worstelen met het "betonnen" geluid van het Sportpaleis. Zo ook voorprogramma Band of Skulls. Sympathieke band overigens, al zien we ze liever in de AB of Botanique aan het werk.

Niks van dat echter bij Queens of the stone age. Joshua en de zijnen walsten als een pletwals door hun setlist, alsof ze al jaren niks anders doen. Goed, het begon een beetje aarzelend en voorzichtig met ' You Think I Ain't Worth a Dollar, but I Feel Like a Millionaire ', maar daarna kregen we met 'no one knows' en 'the lost art of keeping a secret' een mokerslag die tot het einde van het concert bleef nazinderen. 

Kortom, een vliegende start vol greatest hits. Gaandeweg slopen er een aantal nieuwe songs in de set, waaronder onze favoriet 'If I had a tail'. Absolute topper: het relaxed gespeelde 'make it wit chu'. De voorbode van een krachtig einde: 'go with the flow' en het magistrale 'a song for the dead', de ultieme knock out. 

Goed, we zouden kunnen zeuren over het feit dat de band in een kleine zaal logischer wijze een stuk beter klinkt en dat er in het sportpaleis een boel mensen rustig - en quasi ongeinteresseerd - op hun stoel bleven zitten. Maar om een of andere reden stoorde het ons niet echt. Wij waren gekomen voor QOTSA én hebben van begin tot einde genoten van een broeierig optreden...

Setlist :

A Clockwork Orange Title Music 

You Think I Ain't Worth a Dollar, but I Feel Like a Millionaire 

No One Knows 

The Lost Art of Keeping a Secret 

My God Is the Sun 

Burn the Witch 

I Sat by the Ocean 

…Like Clockwork 

In the Fade 

If I Had a Tail 

Kalopsia 

Little Sister 

Fairweather Friends 

Smooth Sailing 

Make It Wit Chu 

I Appear Missing 

Sick, Sick, Sick 

Go With the Flow 

Bis:

The Vampyre of Time and Memory 

Feel Good Hit of the Summer 

A Song for the Dead 

Gisteren waren Queens of the Stone Age te zien in het Sportpaleis. Op hun facebookpagina twee prachtige foto's: eentje genomen voor het concert, eentje tijdens. Indrukwekkend !

De Romeo en Juliet uit de punkrock geschiedenis: Sid Vicious and Nancy Spungen.

Op 12 oktober 1978, 11 uur 's ochtends kreeg de receptionist in het Chesea Hotel in New York een wel heel verontrustend telefoontje. "Trouble in room 100", klonk het. Een bediende snelt naar boven en vindt er een kamer vol bloed. In de badkamer het lichaam van een twintig jarige vrouw. Dood. Herhaaldelijk gestoken met een mes... Het slachtoffer: Nancy Spungen. De vermoedelijke dader: haar vriend Sid Vicious. 

Sex drugs and rock en roll, daar draaide het vroeger om in het muziekwereldje. En in het geval van Sid Vicious mag je dat letterlijk nemen. De basgitarist van de sex pistols kon niet eens gitaar spelen, maar dat was bijzaak. Hij moest het hebben van zijn "imago". De punkidool die zich keert tegen de maatschappij. En daar hoort jammer genoeg ook drugs bij.

Die drugs kwam er onder invloed van Nancy Spungen, een heroineverslaafde roadie die als enige wens had "naar bed te gaan met een Sex Pistol". Wat in 1977 ook gebeurde. Met Sid Vicious als "easy meat". De twee worden onafscheidelijk en uiteindelijk zou dit leiden tot het uiteenvallen van de Pistols. Vandaar dat sommigen hier de vergelijking maken met Yoko Ono. Maar dit even terzijde.

Om het verhaal kort te maken: door hun heroineverslaving komt het koppel in een negatieve spiraal terecht. Wat eerst liefde was, vervalt in geweld. Met die noodlottige oktoberdag als triest hoogtepunt. Wat er toen precies gebeurde weet niemand. Een boel speculaties doen de ronde. Waarschijnlijk betrof het hier een uit de hand gelopen ruzie waarbij Sid - onder invloed van drugs - zijn geliefde doodde. 

En die dood van Nancy betekende ook meteen zijn einde. "Want ik kan niet zonder haar leven". Toen de ex-Sex Pistol op borgtocht vrijkwam en dit uitvoerig gevierd werd, besloot zijn moeder hem een handje te helpen. Het resultaat: een overdosis... 

It's a sad sad story... indeed.

Urbanus- Wan Troe Tie

De vlaamse bard is terug met een hele resem (protest)liedjes. Wij onthouden vooral het overheerlijke 'zetpilcar' (merci Isolde Lasoen) en 'De Gas Wordt Afgesloten' (de Natalia song)

The Hunger Games: Catching Fire

Heel wat bekend volk zorgt voor een leuk streepje muziek: Coldplay, the National, Lorde, Santigold, etc... te veel om op te noemen.

Jake Bugg - Shangri La

Een productief baasje, die Jake Bugg. Steviger dan zijn debuut, maar wat ons betreft iets minder geslaagd.

Cate le Bon - Mug museum

Psychedelische folkpop, gedragen door een engelenstem...

The Killers - Direct hits

Een leuk overzichtje... mét twee nieuwe nummers.

Shortlist november 2013 - Beluister hier

London Grammar - Hey Now

White Denim - At Night in Dreams

The 1975 - Girls

Chlöe Howl - No Strings

Gabriel Rios - Gold

Edward Sharpe & The Magnetic Zeros - Home (remix)

warpaint - Love Is to Die

Haïm - The Wire

Arcade Fire - Afterlife

Bruce Springsteen - Dream Baby Dream

Arsenal - No Lo Vuelvo Hacer (Original Mix)

Urbanus - Zetpilcar

CHVRCHES - We Sink

Jake Bugg - Slumville Sunrise

The National - Lean (From “The Hunger Games: Catching Fire” Soundtrack)

Blende - Rikki (Radio Edit)

Charles Bradley - Hurricane (feat. Menahan Street Band)

Editors - Honesty

Arctic Monkeys - Arabella

Lily Allen - Hard Out Here

De meest spraakmakende come-back dit najaar: Lily Allen en haar aanklacht tegen de entertainment industrie en meer specifiek de manier waarop vrouwen daarbij behandeld worden. "I don't need to shake my ass for you cause I have a brain".

Grass house - And Now for the Wild 

Kunnen we een band die zijn naam linkt aan een smartfone nog serieus nemen? Terwijl wij over deze vraag nadenken, kunnen jullie alvast genieten van volgend filmpje...

Nick Cave & The Bad Seeds - Give Us A Kiss

“Childhood days in a shimmering haze/Give us a kiss/In the blue room you whispered into the music/In the field underneath the thorn bush/Give us a kiss”

Een mengeling van Queens of the stone age en The white stripes. Meer was er niet nodig om de heren de nodige airplay te bezorgen. Debuutsingle ‘Out Of The Black' werd dan ook een instant-hit in de UK. 

“We liked the idea of there being two different characters representing the band. Not literally, but we always liked the idea of there being two sides to Royal Blood: a dark side and a light side. At the moment it’s just a bit of fun but I’m sure we’ll get more obsessed about it as time goes on.”

Een artiestennaam is in de meeste gevallen een overbodige luxe. In het geval van Lorde echter eerder een noodzaak. Geef toe: hoor je jezelf al vragen naar de nieuwe CD van Ella Maria Lani Yelich-O'Connor? 

Lorde dus, een verwijzing naar Ella's interesse voor koningshuizen. "I’ve always been into that stuff since I was a little kid. I used to write out all their family trees and everything!"

Zo ook eerste single "royals". Een nummer dat Miley Cyrus 'Wrecking ball' van de eerste plaats in itunes stootte. En daar zijn we niet echt rouwig om. Anderen daarentegen... "Kill yourself, you crusty old hag." een van de vele negatieve reacties.

Het arme meisje verdient beter. Want voor een 17 jarige heeft ze best een aardig album afgeleverd. Eentje vol catchy electropop én een mengeling aan invloeden. 1 constante: haar prachtige fluwelen stem. 

Conclusie: we want more.